In dit onderzoek gaat het over oppervlakte elektroenterografie, afgekort sEEnG. Dit is vergelijkbaar met een hartfilmpje (ECG), maar dan van de dikke darm.

We hebben onderzocht of er verschillen zijn tussen het sEEnG van patiënten met de ziekte van Hirschsprung en gezonde kinderen en volwassenen. Ook hebben we door middel van een vragenlijst onderzocht wat de deelnemers (of hun ouders) van dit onderzoek vonden en hoe ze dit vergelijken met het standaard onderzoek voor de ziekte van Hirschsprung (een rectumbiopt). In dit onderzoek hebben 16 kinderen (9 patiënten, 7 gezonden) meegedaan en 2 volwassenen (2 patiënten, 2 gezonden). Alle deelnemers hebben een sEEnG meting ondergaan. Deze meting bestond uit:

• Vasten voor 4 uur
• 20-minuten meten
• Eten van een maaltijd
• 20 minuten meten
• Invullen van een vragenlijst

De resultaten lieten geen duidelijke verschillen zien tussen de sEEnG metingen van de kinderen met de ziekte van Hirschsprung en gezonde kinderen. Een mogelijke oorzaak hiervoor is dat de kinderen (voornamelijk baby’s) niet goed stil kunnen blijven liggen, waardoor de metingen verstoord werden. Bij de volwassenen was er wel een duidelijk verschil te zien tussen de patiënten en de gezonden: bij de gezonde volwassenen zagen we dat de activiteit van de darmen in de gehele dikke darm toenam na het eten van de maaltijd, wat we ook verwacht hadden. Bij de patiënten met de ziekte van Hirschsprung zagen we dat de activiteit van de darmen ook toenam in het grootste gedeelte van de dikke darm, maar niet in het laatste gedeelte van de dikke darm, juist dat deel wat door de ziekte van Hirschsprung aangetast wordt. Dit is te zien in de figuren 4 en 5 in het artikel.

Wat betreft de vragenlijst: de ouders van kinderen met de ziekte van Hirschsprung gaven duidelijk aan de sEEnG methode als veel minder belastend te ervaren dan een rectum biopt.

De conclusies van de studie zijn als volgt:

• sEEnG metingen in jonge kinderen zijn lastig te analyseren omdat jonge kinderen niet goed stil kunnen liggen.
• sEEnG metingen in volwassenen lijken te laten zien dat deze methode geschikt is om de darmactiviteit te meten en duidelijk verschil laat zien bij patiënten met de ziekte van Hirschsprung
• Ouders van kinderen met de ziekte van Hirschsprung geven duidelijk aan dat een non-invasieve en minder pijnlijke methode om de diagnose te stellen erg wenselijk is
• Er is nog veel verder onderzoek nodig om deze techniek te verbeteren

Nick Rolleman
Radboud UMC